‘Ooit deed ik een cursus Jeugdverhalen schrijven. Die cursus leerde me dat je je absoluut niet moet verkijken op het schrijven voor kinderen. Er zijn nogal wat facetten waar je op moet letten, want naast dat kinderen herkenning nodig hebben, is vaak het taalgebruik een grote valkuil. Als je te kinderachtig schrijft, kan dat overkomen alsof je deze doelgroep niet serieus neemt, terwijl te deftige woorden een lachbui kunnen opwekken. Daarnaast is geen kind hetzelfde als het om het leesniveau gaat.
Zo schreef ik ooit een kinderboek, waarin de jaren negentig tijdsgeest te veel doorsijpelde voor een boek dat veel later verscheen. Welk kind van die tijd kan dan nog feilloos een telefoon met draaischijf herkennen? En welke volwassene gaat het lezen over twee tieners in Urban Fantasy- stijl nog fascinerend vinden? Boek uit de verkoop verwijderd… Tja, je leeft en je leert.
Toen ik nog voor Puppievriendje schreef, een magazine voor jonge hondenliefhebbers, kreeg ik ook eens het idee om een kinderverhaal voor dat blad te schrijven. Iets met vlinderhondjes zal vast tot de verbeelding van het kind spreken, de fantasie prikkelen. Best kneuterig is als je je bedenkt dat de vlinderhond (Papillon of épagneul nain continental) een echt ras is. Ik dacht dat varkentje wassen we even. Nou, nee, niet dus. Toen ik het idee bij mijn partner neerlegde, zij hij quasi verontwaardigd: “Sas, nee, die insteek gaan kinderen echt belachelijk vinden!” Nooit afgeschreven natuurlijk, want kort na dit schrijverseuvel bestond het magazine in kwestie ineens niet meer.
Onlangs herlas ik Kruistocht in spijkerbroek. Wat me opviel was hoe eenvoudig het thema tijdreizen in de verhaallijn was verweven: Dat doen we toch even met een transmitter. Niks geen vreemde doorgangen oproepen, of enge tijdscheuren proberen te vinden, gewoon boem, de wetenschapper bouwde een tijdmachine. Voor volwassenen is dit waarschijnlijk iets te eenvoudig, voor de jeugd is dit effectief en geniaal. Laten we eerlijk zijn, Thea Beckman is gewoon tijdloos. Heeft H.G. Wells ook niet iets over een tijdmachine geschreven?
Het is gebleken dat enige eenvoud en herkenning, in met name fantasy en sciencefiction voor de jeugd, het recept is. Afgezien van ieders smaak en voorkeur willen volwassen lezers van deze genres nog weleens iets hebben waar ze lekker de tanden in kunnen zetten, het liefste ook nog een beetje origineel. Want na dertig boeken gelezen te hebben over bepaalde karakters met een queeste waar ze het halve continent over moeten reizen, dat begint na een tijdje toch uitermate eentonig te worden. Niet dat dit type fantasy slecht is natuurlijk. Afwisseling is in dat geval dan gewoon het vernuftigst om de doen.’
Saskia Boree ~ april 2024
SJM Schrijft 